Kur'ân - Cüz 29 - Sayfa 568 (HÂKKA 35-52, MEÂRİC 1-10)

69/HÂKKA-35: Fe leyse lehul yevme hâhunâ hamîm(hamîmun).
Artık o gün, onun burada yakın bir dostu yoktur. (35)

69/HÂKKA-36: Ve lâ taâmun illâ min gıslîn(gıslînin).
Ve kanlı irinden başka bir yemek yoktur. (36)

69/HÂKKA-37: Lâ ye’kuluhu illâl hâtiûn(hâtiûne).
Onu günahkârlardan başkası yemez. (37)

69/HÂKKA-38: Fe lâ, uksımu bima tubsırûn(tubsırûne).
Artık hayır, gördüğünüz şeylere yemin ederim. (38)

69/HÂKKA-39: Ve mâ lâ tubsırûn(tubsırûne).
Ve görmediğiniz şeylere de (yemin ederim). (39)

69/HÂKKA-40: İnnehu le kavlu resûlun kerîmin.
Muhakkak ki o, gerçekten Kerim Resûl’ün sözüdür. (40)

69/HÂKKA-41: Ve mâ huve bi kavli şâirin, kalîlin mâ tu’minûn(tu’minûne).
O bir şairin sözü değildir. Ne kadar az îmân ediyorsunuz? (41)

69/HÂKKA-42: Ve lâ bi kavli kâhinin, kalîlen mâ tezekkerûn(tezekkerûne).
Ve bir kâhinin de sözü değildir. Ne kadar az tezekkür ediyorsunuz. (42)

69/HÂKKA-43: Tenzîlun min rabbil âlemîn(âlemîne).
Âlemlerin Rabbi tarafından indirilmiştir. (43)

69/HÂKKA-44: Ve lev tekavvele aleynâ ba’dal ekâvîl(ekâvîli),
Ve eğer, bazı sözleri Bize karşı uydurmuş olsaydı. (44)

69/HÂKKA-45: Le ehaznâ minhu bil yemîn(yemîni).
Elbette onu sağından tutup alırdık (yakalardık). (45)

69/HÂKKA-46: Summe le kata’nâ minhul vetîn(vetîne).
Sonra mutlaka onun can damarını keserdik. (46)

69/HÂKKA-47: Fe mâ minkum min ehadin anhu hâcizîn(hâcizîne).
Ayrıca sizden hiçbiriniz ondan men edici olamaz (buna mani olamaz). (47)

69/HÂKKA-48: Ve innehu le tezkiratun lil muttakîn(muttakîne).
Ve muhakkak ki O (Kur’ân), gerçekten muttakiler (takva sahipleri) için bir öğüttür. (48)

69/HÂKKA-49: Ve innâ le na’lemu enne minkum mukezzibîn(mukezzibîne).
Ve muhakkak ki Biz, sizden (içinizde) tekzip edenler olduğunu (yalanlayanları) elbette biliyoruz. (49)

69/HÂKKA-50: Ve innehu le hasratun alâl kâfirîn(kâfirîne).
Ve muhakkak ki O (Kur’ân), kâfirlere elbette hasrettir. (50)

69/HÂKKA-51: Ve innehu le hakk'ul yakîn(yakîni).
Ve muhakkak ki; O (Kur’ân), gerçekten Hakk’ul yakîn’dir (kesin olarak Hakk’ı bilmektir). (51)

69/HÂKKA-52: Fe sebbıh bismi rabbikel azîm(azîmi).
O halde Rabbini “Azîm” ismiyle tesbih et. (52)

70/MEÂRİC-1: Seele sâilun bi azâbin vâkıın.
Talep sahibi birisi, vuku bulacak vakayı (azabı) istedi. (1)

70/MEÂRİC-2: Lil kâfirîne leyse lehu dâfiun.
Kâfirler için, onu geri çevirecek kimse yoktur. (2)

70/MEÂRİC-3: Minallâhi zîl meâric(meârici).
(O azap), mearic (yüksekliklerin, yüksek derecelerin) sahibi Allah tarafındandır. (3)

70/MEÂRİC-4: Ta'rucul melâiketu ver rûhu ileyhi fî yevmin kâne mikdaruhu hamsîne elfe senetin.
Melekler ve ruh, O’na, süresi elli bin yıl olan bir günde yükselir. (4)

70/MEÂRİC-5: Fasbir sabran cemîlâ(cemîlen).
Artık güzel bir sabırla sabret. (5)

70/MEÂRİC-6: İnnehum yeravnehu baîdâ(baîden).
Muhakkak ki onlar, onu (kâfirler için vuku bulacak azabı), uzak (bir ihtimal) olarak görüyorlar. (6)

70/MEÂRİC-7: Ve nerâhu karîbâ(karîben).
Ve Biz, onu yakın olarak görüyoruz. (7)

70/MEÂRİC-8: Yevme tekûnus semâu kel muhli.
O gün (azap günü) gökyüzü, erimiş maden gibi olacak. (8)

70/MEÂRİC-9: Ve tekûnul cibâlu kel ıhni.
Ve dağlar (atılmış) rengârenk yün parçaları gibi olacak. (9)

70/MEÂRİC-10: Ve lâ yes’elu hamîmun hamîmâ(hamîmen).
Ve (o gün) hiçbir dost, başka bir dostu sormaz. (10)