TÂHÂ 13-37, Kur'ân - Cüz 16 - Sayfa 313

20/TÂHÂ-13: Ve enahtertuke festemi’ li mâ yûhâ.
Ve Ben, seni seçtim. Öyleyse vahyolunan şeyi dinle! (13)

20/TÂHÂ-14: İnnenî enallâhu lâ ilâhe illâ ene fa’budnî ve ekımis salâte li zikrî.
Muhakkak ki Ben, Ben Allah’ım. Benden başka İlâh yoktur. Öyleyse Bana kul ol ve Beni zikretmek için namazı ikame et! (14)

20/TÂHÂ-15: İnnes sâate âtiyetun ekâdu uhfîhâ li tuczâ kullu nefsin bimâ tes’â.
Muhakkak ki o saat (kıyâmet saati), gelecektir. Bütün nefslere (herkese), çalışmalarının karşılığının (ceza veya mükâfatlarının) verilmesi için neredeyse onu, Kendimden bile gizleyeceğim. (15)

20/TÂHÂ-16: Fe lâ yasuddenneke anhâ men lâ yu’minu bihâ vettebea hevâhu fe terdâ.
Öyleyse ona (kıyâmet saatine), inanmayanlar ve hevesine (nefsinin afetlerine) tâbî olanlar, sakın seni ondan (kıyâmet gününe îmân etmekten) alıkoymasın. O taktirde sen (de) helâk olursun. (16)

20/TÂHÂ-17: Ve mâ tilke bi yemînike yâ mûsâ.
O sağ elindeki nedir, ey Musa? (17)

20/TÂHÂ-18: Kâle hiye asâye, etevekkeu aleyhâ ve ehuşşu bihâ alâ ganemî ve liye fîhâ meâribu uhrâ.
“O benim asamdır, ben ona dayanırım (yaslanırım). Ve onunla koyunlarımın üzerine yaprak silkelerim. Benim için onda, daha başka menfaatler (faydalar) da vardır.” dedi. (18)

20/TÂHÂ-19: Kâle elkıhâ yâ mûsâ.
(Allahû Tealâ): “Ey Musa, onu at!” dedi. (19)

20/TÂHÂ-20: Fe elkâhâ fe izâ hiye hayyetun tes’â.
Böylece onu attı. O zaman o, hızla hareket eden (koşan) bir yılan olmuştu. (20)

20/TÂHÂ-21: Kâle huzhâ ve lâ tehaf se nuîduhâ sîretehâl ûlâ.
“Onu al ve korkma! Onu ilk suretine (durumuna) döndüreceğiz.” dedi. (21)

20/TÂHÂ-22: Vadmum yedeke ilâ cenâhıke tahruc beydâe min gayri sûin âyeten uhrâ.
Elini, (koynunun) yan tarafına koy (sok). Başka bir âyet (mucize) olarak, kusursuz (lekesiz) ve beyaz (nurlu) olarak çıkar. (22)

20/TÂHÂ-23: Li nuriyeke min âyâtinâl kubrâ.
Büyük âyetlerimizden (mucizelerimizden) birini, sana göstermemiz içindir. (23)

20/TÂHÂ-24: İzheb ilâ fir’avne innehu tagâ.
Firavuna git! Çünkü o, azdı. (24)

20/TÂHÂ-25: Kâle rabbişrah lî sadrî.
(Musa A.S): “Rabbim benim göğsümü şerhet (yar, aç).” dedi. (25)

20/TÂHÂ-26: Ve yessir lî emrî.
Ve bana işimi kolaylaştır. (26)

20/TÂHÂ-27: Vahlul ukdeten min lisânî.
Ve dilimden düğümü (peltekliği) çöz. (27)

20/TÂHÂ-28: Yefkahû kavlî.
Sözlerimi idrak etsinler. (28)

20/TÂHÂ-29: Vec’al lî vezîren min ehlî.
Ve ailemden bana bir yardımcı kıl. (29)

20/TÂHÂ-30: Hârûne ahî.
Kardeşim Harun. (30)

20/TÂHÂ-31: Uşdud bihî ezrî.
Onunla, gücümü artır (beni güçlendir). (31)

20/TÂHÂ-32: Ve eşrikhu fî emrî.
Ve onu, işimde bana ortak kıl. (32)

20/TÂHÂ-33: Key nusebbihake kesîrâ(kesîren).
Seni, çok tesbih etmemiz için. (33)

20/TÂHÂ-34: Ve nezkureke kesîrâ(kesîren).
Ve Seni, çok zikredelim. (34)

20/TÂHÂ-35: İnneke kunte binâ basîrâ(basîren).
Muhakkak ki Sen, bizi görensin. (35)

20/TÂHÂ-36: Kâle kad ûtîte su’leke yâ mûsâ.
(Allahû Tealâ): “Ey Musa! Sana istediğin verilmiştir.” dedi. (36)

20/TÂHÂ-37: Ve lekad menennâ aleyke merraten uhrâ.
Ve andolsun ki seni, bir kere daha ni’metlendirdik (ni’metlendirmiştik). (37)